Gözlerini Getir Öleyim

Gözlerini getir, yarı umutsuzluğumda...
Yaprak gibi döküleyim önüne...
Solayım, beter olayım...
Gözlerini getir öleyim...

Bilmeden çocukça sevildiğini,
Ve bayram sabahınca beklendiğini,
Kaf Dağından güneşi getirir gibi,
Getir gözlerini öleyim...

Kimsesizim, ilk kez bu kadar suskunum...
Sana söylemiyorum...
Yıldızlara uzanmışım her akşam..
Ve bağlanmış ve kınanmış..
Ve karşında yitirilmişim..

Ne olur gözlerini getir...
Getir gözlerini öleyim...

Ben biraz sırım, biraz divane
Çarmıha gerseler öldüremezler
Sırrım kalemimde değil yüreğimdedir
Istersen dost, istersen düşman gibi
Getir gözlerini öleyim...

Ben yine kaybettim, görmüyor musun?
Şafak yangınından yaralı çıktım
Ve ben,
Gözlerinle yıkılası bir şiire başladım
Kaçtıkça sana döndüm
Ve artık gülü bıraktım
Menekşe yaprağını, kitaplarımı,
Suskun maceramı...

Bu şiir bitsin..
Bana peşini bıraktığım bir hayatı degil,
Gözlerini getir,

Getir gözlerini, öleyim...